زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست

شاید آن خنده که امروز دریغش کردم

آخرین فرصت خندیدن ماست،

زندگی همهمه مبهمی از خاطره هاست

هر کجا خندیدیم زندگی هم آنجاست...

زندگی شوق رسیدن به خداست

خنده کن بی پروا

خنده هایت زیباست.

 

وقتی به علاوه خدا شوم

منهای همه چیز می توانم زندگی کنم...

 

گاهی اونقدر تو کارام دس دس می کنم

که یهو

اطرافیانم شروع می کنن به رقصیدن!!!

 

خداوندا...دوستی دارم.

آینه تمام نمای عشق

رسمش معرفت...

کردارش جلای روح و یادش

صفای دلارای من است...

دلش را پر کن از آنچه که در مرام خدایی توست...  آمین

 

دوست داشتن یا عشق؟؟

دوست دارمت با عشق...

 

همیشه با کسی درد دل کن

که دو چیز داشته باشد

یکی درد

یکی دل

غیر از این باشه بهت می خنده.

 

از صدای گذر آب،چنان می فهمیم

تند تر از آب روان،عمر گران می گذرد

زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست.

آنقدر سیر بخند که ندانی غم چیست،

لحظه هایت بی غم...

 

حالم را پرسیدند:گفتم رو براهم.

اما افسوس کسی نفهمید که رو به کدامین راهم.

 

از پنجره روزگار به درخت عمر که می نگریم

خوش تر از یاد تو ثمری بر آن نیست.

یادت خوش،جانت سلامت

 

از درختان جنگل پرسیدند.

شما با این عظمت چرا از تکه آهنی

به نام تبر می رنجید؟

آنها گفتند:رنجش ما از تبر نیست

از دسته ی آن است که از جنس

خود ماست.

 

کبریت های سوخته هم،

روزی درخت های شادابی بودند،

مثل ما،

که روزگاری می خندیدیم

قبل از اینکه عشق روشنمان کند.

 

دستانم لایق شکوفه های اجابت نیست

اما هر دو دستم را به دعا برمی دارم

تا هر کجا که خوشی هست و خدا

تو آنجا باشی.

 

اگر روزی...

محبت کردی بی منت!

لذت بردی بی گناه!

بخشیدی بدون شرط!

بدان آن روز واقعا زندگی کردی!

 

خدایا دلی آفتابی بده

که از باغ گلها حمایت کنیم.

رعایت کن عاشقی را که گفت:

بیا عاشقی را رعایت کنیم.

 

نمی گویم دوستت می دارم

عشق به تو اعتراف سنگینی است.

در روزگار عدم قطعیت می نویسم دوستت می دارم

و قایمش می کنم تو به درد زندگی نمی خوری

تو را باید نوشت و گذاشت وسط همان شعر ها

و قصه هایی که ازشان آمده ای.

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: